A danza pode definirse como a actividade espontánea dos músculos baixo a influencia dalgunha emoción intensa, como a ledicia social ou a exaltación relixiosa. Tamén pode definirse como a combinación de movementos harmoniosos feitos só polo pracer que ese exercicio proporciona ao danzante ou a quen o mira. Trátase de movementos coidadosamente ensaiados, que o danzante pretende representen as accións e paixóns doutras persoas.
Enténdese como baile a acción feita espontáneamente, e como danza, aquela peza de baile que ten uns movementos estudiados e preestablecidos.
AS ORIXES DO BAILE
O home bailou antes de falar, empregou o baile como o seu primeiro medio de comunicación, a través dunha sucesión de movementos que o resto dos seus conxéneres foi asociando e entendendo.
Primeiro, a súa interpretación foi del só, máis adiante xa participan outros individuos, comezan a bailar en roda facendo cada un libremente os movementos que quere. Despois vén a uniformidade, todos fan o mesmo movemento que o bruxo ou o xefe da tribu indica, son os primeiros mestres de baile. Os movementos vanse facendo cada vez máis estudiados, os bailes empezan a ter un sentido novo.
Aparece o carácter máxico-relixioso, repítense determinados movementos que serven para que as divinidades estean contentas, para afasta-los malos espíritos, para curar, etc.
Facendo un pouco de historia é preciso destacar que a aprendizaxe do baile dun xeito regrado non é algo novo da nosa época, xa existía na antigüidade só que probablemente o acceso a esta aprendizaxe correspondíalle as clases sociais máis privilexiadas.
Aínda que a maioría dos nosos devanceiros non tiveron a ocasión de asistir a clases de baile, tamén tiñan os seus xeitos de aprendizaxe e, por suposto, bailaban. Xuntábanse nas fiadas, ruadas, segas, mallas… aprendían do bailarín que tiña boas calidades e imitábano. Noutras ocasións xuntábanse para ensaiar e preparar puntos para bailar porque había rivalidade entre aldeas e parroquias. Ensaiábanse tamén as danzas gremiais e procesionais.
Hoxe en día, salvo raras excepcións, estase deixando de bailar do xeito que se facía antes. O baile tradicional galego estase practicando só nos grupos de folclore, o pobo xa non o asume como divertimento, deixou de ser popular.
O ESTILO NO BAILE
Os bailes diferéncianse entre sí por tres parámetros:
- como se move o corpo
- que partes do corpo se moven
- cal é o xeito de xunta-los movementos
O conxunto que resulta destas tres premisas, é o que chamamos estilo. O estilo diferencia o tipo de baile que estamos facendo, xa que unha jota non se parece a unha muiñeira.
Outra cousa é o xeito de facer das diversas bisbarras que compoñen, neste caso, o territorio galego porque un mesmo baile aparece de forma distinta ó ser diferente a zona onde se baila, falamos do estilo da bisbarra.
Hai que ter en conta tamén o estilo persoal de cada bailarín, que ten unha forma de facer propia.
Polo tanto pódese dicir que o estilo do baile é o xeito de facer o baile e atópanse tres estilos:
- O estilo do baile, que vai definir que tipo de baile é.
- O estilo da bisbarra, que di onde se baila.
- O estilo persoal, que fala de quen o baila.
Lucía Fouz - 4º ESO
Como sabéis, este año el karaoke fin de curso es en inglés. Hemos estado eligiendo en clase unas cuantas canciones que os gustan. Ahora cada uno de vosotros tendrá que ver si puede o no cantar la que él quiere (si llega bien a todas las notas, etc.), para lo cual os ayudaremos los profesores del Departamento de Música.
